09:06 οι αλλαγές, οι πλάνες και οι συνειδητοποιήσεις...

Τα πρωϊνά μου αρέσει να ξυπνάω νωρίς... πολλές φορές πριν χαράξει καν. Απολαμβανω την ηρεμία και την αίσθηση της πολυτέλειας του χρόνου. Όση δουλειά και να΄χω, ακόμη κι αν πρέπει να πάω νωρίς στο γραφείο, ξυπνώντας δύο ή τρεις ώρες νωρίτερα, έχω την αίσθηση, πως ολόκληρη η μέρα είναι δική μου και πως είναι μέρα χουζουρέματος... μ' αρέσει εκείνη την ώρα να γράφω, μερικές φορές γράφω τα βραδυνά μου όνειρα...άλλες διαβάζω κάτι που χρειάζεται ολόκληρη την προσοχή μου και καθαρό μυαλό...τελευταία συμβαίνει κάτι πολύ αξιοπερίεργο... τις πρωινές αυτές ώρες τις κατάδικές μου, κάνω συνειδητοποιήσεις.... όχι επειδή έχω διαβάσει και κατανοήσει κάτι... όχι... έτσι στα ξαφνικά. Μερικές φορές κοιτώντας τον ουρανό και τα συννεφάκια που περνάνε βιαστικά από το παράθυρο της στέγης, παίρνω το μήνυμα... άλλες φορές πάλι... χωρίς ιδιαίτερη αφορμή και λόγο... Σήμερα διάβαζα μια επικοινωνία του Αντάμους (Adamus Saint Germain) και γέλασα πολύ με τον εαυτό μου, επειδή αυτά που  βίωνα εναγώνια όλο τον μήνα για να φθάσω σε κατανοήσεις βάθους,  ήρθε να τα επιβεβαιώσει με μια μόνο λέξη ο αγαπημένος Ανταμους!  Ανάμεσα στο διάβασμα, έπιασα και την (γραπτή) συζήτηση με μια φίλη, και αποξεχάστηκα... πετάχθηκα από το κρεβάτι κοιτάζοντας την ώρα...Μπορεί να αιωρηθεί ένα σώμα στον αέρα για μερικά λεπτά; μην απαντάτε, είναι ρητορική η ερώτηση... φανταστείτε με μόνο. Έμεινα στον αέρα κοιτώντας την ώρα.... 09:06...το μυαλό κόλλησε μαζί με το μάτι στο παιχνίδισμα της ώρας του τηλεφώνου μου.... εννιά και έξι... έξι κι εννιά....θα μπορούσε να είναι έξι και εννιά....και θα΄ταν ίσως το ίδιο...το εννιά σαν αριθμός δείχνει την αιωνιότητα... το έξι το αποφεύγω, κάνω ότι δεν θυμάμαι καν την σημασιολογία του, πολλές φορές όταν είναι σε επανάληψη κάνω πως δεν το βλέπω, δεν χρειάζεται να μου το πείτε, το ξέρω πως δεν είμαι έτοιμη ακόμη να ασχολήθώ σε βάθος με τα σκοτάδια μου, θα μπορούσε όμως, λέω πως θα μπορούσε αν αλλάξεις οπτική γωνία, να είναι εννιά...το μυαλό κόλλησε, ενώ έφερνε στροφές σε απίθανες συχνότητες...έξι και εννιά... σκοτάδι και φως ή αλλιώς το σκοτάδι που μετουσιώνεται σε φως αν το σεις αλλιώς...

Τα πάντα είναι θέμα οπτικής κορίτσι μου...άκουσα την φωνή μου να λέει... Αν ήταν μέσα μου ή αν μίλησα φωναχτά θα σας γελάσω... ήμουν αλλού, για να δώσω σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες...

Τα πάντα είναι θέμα Οπτικής Γωνίας...και η οπτική γωνία δεν θέλει και πολύ για να αλλάξει...

      Προσ-γειώθηκα χαμογελώντας...Μια χαρά σε βρίσκω κοπελιά, παρ' ΄όλο το χουζούρεμα και την τεμπελιά σου, είπα δυνατά αυτή την φορά στον καθρέφτη μου, για να μ' ακούσει, και του' στειλα πεταχτό φιλί...