απόσπασμα απο την επικοινωνία του Geoffrey Hoppe

Σεούλ , 2009

Μετάφραση : Γιώργος Στάμου

......."Και γνωρίζω τον καθέναν από εσάς από το Πορφυρό Συμβούλιο, επειδή ήλθατε από την πνευματική οικογένειά σας, για να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας, να γίνετε δάσκαλοι για άλλους αγγέλους. Ενώσατε τη συνείδησή σας με αυτή του Πορφυρού Συμβουλίου. Και σας έχω γνωρίσει  στις αγγελικές σφαίρες ως δασκάλους.

Πράγματι, ακόμα και οι άγγελοι χρειάζονται δασκάλους, επειδή υπάρχουν μερικοί άγγελοι που δεν έχουν ακόμα ταξιδέψει πολύ μακριά, κάποιοι άγγελοι που μόλις τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι είναι δημιουργοί. Υπάρχουν άγγελοι που προετοιμάζονται να έρθουν στη Γη για πρώτη φορά, και χρειάζονται τη σοφία των αγγέλων που έχουν κατέβει στη Γη πολλές φορές, όπως εσείς.

Παρατηρούσα τον τρόπο που εργαζόσασταν με πολλά αγγελικά πλάσματα στις άλλες σφαίρες· ορισμένα από αυτά είχαν χαθεί, άλλα χρειάζονταν απλώς κάποιον να τα ακούσει, και κάποια είχαν να αντιμετωπίσουν μεγάλες προκλήσεις και εμπειρίες στις αγγελικές σφαίρες. Και σας παρατηρούσα να διδάσκετε αυτά τα πλάσματα με αγάπη και με χάρη και με μεγάλη συμπόνια.

Και μετά σας είδα - ναι, είδα τον καθέναν από εσάς, τον καθέναν ξεχωριστά, είδα εσένα που κάθεσαι σε αυτό το δωμάτιο -  είδα τη στιγμή που επέλεγες τη συγκεκριμένη ενσάρκωση στη Γη, τη στιγμή που επέλεγες να επιστρέψεις με το φυσικό σου σώμα στη σπουδαιότερη περίοδο της εξέλιξης στη Γη. Και καθίσαμε μαζί και μιλήσαμε ιδιαιτέρως, εγώ, ο Τοβίας, με εσένα, τον άγγελο. Λίγο πριν επιστρέψεις ενσαρκωμένος στη Γη, εγώ και εσύ μιλήσαμε, μόνο εγώ και εσύ.

Θα σας ζητήσω να κάνετε αυτό που σας ζήτησε ο Cauldre προηγουμένως - να επεκτείνετε την ενέργειά σας και να αισθανθείτε για λίγο, να θυμηθείτε αυτή τη συζήτηση που κάναμε μαζί πριν επιστρέψετε στη Γη για την τωρινή σας ενσάρκωση. Αισθανθείτε την για λίγο.

Στην αρχή, είπα στον καθένα από εσάς, είπα σε σένα, πόσο πολύ σε τιμούσα για το ότι αποφάσισες να επιστρέψεις στη Γη για μία ακόμη φορά.

Σου είπα ότι δεν ήταν απαραίτητο να το κάνεις. Σου υπενθύμισα ότι δεν χρειαζόταν να ζήσεις ακόμα μία ενσάρκωση. Θυμάσαι τι μου είπες; Γέλασες με τα λόγια μου και είπες, «Ω Τοβία, δεν θα άλλαζα αυτή την εμπειρία με τίποτα στον κόσμο.»

Σου είπα ότι αυτή θα ήταν η ενσάρκωση με τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχες ποτέ αντιμετωπίσει πάνω στη Γη, και εσύ γέλασες ξανά και είπες, «Λατρεύω τις προκλήσεις, Τοβία.»

Σου είπα ότι θα ήταν η πιο δύσκολη ενσάρκωση επειδή θα ζούσες σαν φωτισμένο ον μέσα σε φυσικό σώμα. Είναι εύκολο να είσαι φωτισμένος στις άλλες σφαίρες· είναι δύσκολο, όμως, να βρίσκεσαι μέσα στο ανθρώπινο σώμα και να ξέρεις ότι είσαι ένας άγγελος. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις καθημερινές προκλήσεις στη ζωή και να ξέρεις ότι στην πραγματικότητα είσαι ένας μεγάλος δημιουργός, και ταυτόχρονα να αναρωτιέσαι γιατί οι προκλήσεις αυτές συνεχίζουν να εμφανίζονται στον δρόμο σου.

Σου είπα ότι θα ήταν η πιο δύσκολη ενσάρκωση που είχες ζήσει ποτέ, επειδή η Γη θα βίωνε τις μεγαλύτερες αλλαγές που έχουν συμβεί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και εσύ γέλασες ξανά και είπες, «Λατρεύω τις αλλαγές.»

Και σου είπα, «Αγαπημένε μου, πριν επιστρέψεις στη Γη, να θυμάσαι ότι η ζωή αυτή θα είναι διαφορετική από τις άλλες ενσαρκώσεις σου. Θα προχωρά με υπερβολική ταχύτητα. Η τεχνολογία θα εξελίσσεται γρήγορα. Οι αλλαγές θα εξαπλώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο στη στιγμή. Οι επικοινωνίες δεν θα χρειάζονται εβδομάδες ή μήνες· θα συμβαίνουν εν ριπή οφθαλμού.»

Σου είπα ότι σε αυτή την ενσάρκωση θα αντιμετώπιζες τις μεγαλύτερες προκλήσεις, επειδή τα παλαιά τείχη που χώριζαν πολιτισμούς και χώρες και φυλές και θρησκείες θα κατέρρεαν. Και εσύ είπες, «Τοβία, μ’ αρέσει πολύ να γκρεμίζω τείχη.»

Και εγώ σου είπα, «Ναι, αλλά σε αυτή την ενσάρκωση θα δοκιμαστείς για όλα όσα έμαθες στις υπόλοιπες ενσαρκώσεις σου σαν άνθρωπος. Θα δεις όλα αυτά που νόμιζες ότι ήξερες για την ανθρώπινη φύση να αλλάζουν στην τωρινή σου ενσάρκωση. Κι εσύ χαμογέλασες πλατιά και είπες, «Αγαπημένε μου Τοβία, αυτός είναι ο λόγος που επιστρέφω στη Γη.»

Καθίσαμε για λίγο στη σιωπή, και συλλογιστήκαμε το δυναμικό όλων όσων  επρόκειτο να κάνεις σε αυτή την ενσάρκωση.

Τότε, μίλησα ξανά εγώ και είπα, «Αυτή η ενσάρκωση θα σε ανταμείψει και θα σε ικανοποιήσει περισσότερο από κάθε άλλη ενσάρκωσή σου.» Κι εσύ μου είπες, «Το ξέρω, Τοβία, αλλά πες μου γιατί.»

Και εγώ είπα, «Επειδή σε αυτή την ενσάρκωση στη Γη, θα ενοποιήσεις όλα τα κομμάτιά σου, όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις σου. Θα ενοποιήσεις και θα θεραπεύσεις όλες τις πληγές σου, ακόμα και εκείνες που έγιναν όταν ήσουν άγγελος. Θα μάθεις πώς να είσαι ένας κυρίαρχος δημιουργός, χωρίς να πρέπει να προσποιείσαι πλέον ότι είσαι κάτι λιγότερο από δημιουργός, χωρίς να χρειάζεσαι άλλους ανθρώπους να σε κυβερνάνε, να σε καθοδηγούν, να σε τρέφουν, και να σου λένε τι να κάνεις. Σε αυτή την ενσάρκωση, θα μάθεις, ενώ είσαι μέσα σε ανθρώπινο σώμα, πώς να είσαι απόλυτα κυρίαρχος.»

Κι εσύ, με ένα μεγάλο χαμόγελο, μου είπες, «Γι’ αυτό θέλω να επιστρέψω στη Γη.» Και εγώ σου είπα, «Ναι, ναι, Αγαπημένε μου, αλλά όσο σημαντικό και αν ακούγεται αυτό, θα έχει τις  προκλήσεις του.»

Κοίταξα κατευθείαν μέσα στα αγγελικά σου μάτια και είπα, «Αγαπημένε μου, θα υπάρξουν στιγμές που θα ξεχάσεις ποιος είσαι. Θα υπάρξουν στιγμές που θα ξεχάσεις ότι κάναμε αυτή τη συζήτηση. Θα υπάρξουν στιγμές που θα αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου. Και θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα θέλεις να ζήσεις άλλο.»

«Θα είναι τόσο μεγάλες οι προκλήσεις και τόσο δύσκολη η ζωή σου που θα θέλεις να επιστρέψεις στην Εστία, στις αγγελικές σφαίρες, στο Πορφυρό Συμβούλιο. Θα υπάρξουν στιγμές που το σώμα θα σε πονάει τόσο πολύ που θα εύχεσαι να πεθάνεις.»

«Θα υπάρξουν στιγμές,» σου είπα, «που οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι, αυτοί που αγαπάς περισσότερο, θα σε προδώσουν, θα σε πληγώσουν, και θα σε αφήσουν στα συντρίμμια. Αυτή θα είναι μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτή την ενσάρκωση. Δεν θα σε αφήσουν επειδή δεν σε αγαπάνε αληθινά· θα σε αφήσουν επειδή, όταν έρθει η στιγμή στη ζωή σου που θα διαβείς το σκοτάδι της ψυχής, όλοι γύρω σου θα αποτραβηχτούν. Κάποιοι θα σε αφήσουν, και άλλοι απλώς θα απομακρυνθούν από σένα.»

«Θα υπάρξουν στιγμές που ο δρόμος της ζωής σου θα είναι τόσο μα τόσο μοναχικός. Θα φαίνεται σχεδόν αδύνατο να είσαι δημιουργός. Δεν θα μπορείς να στεριώσεις σε μια δουλειά. Ακόμα και τα κατοικίδιά σου θα σε αφήνουν. Θα νιώθεις ότι δεν σου έχει απομείνει τίποτα. Αυτός είναι ο λόγος που η συγκεκριμένη ενσάρκωση θα είναι η πιο δύσκολη.»

Σου είπα, Αγαπημένε μου, αν θυμάσαι, σου είπα, «Θα υπάρξουν στιγμές που θα αισθάνεσαι τόσο μόνος, ακόμα και όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Ακόμα και όταν ζεις σε μια θορυβώδη πόλη γεμάτη κόσμο, θα υπάρχουν στιγμές που θα αισθάνεσαι απόλυτη μοναξιά. Κι εσύ μου είπες, «Γιατί, Τοβία; Γιατί θα συμβεί αυτό;»

Και εγώ πήρα μια βαθιά αναπνοή, επειδή ακόμα και οι άγγελοι αναπνέουν, ξέρεις. Δεν αναπνέουμε αέρα· αναπνέουμε ζωή. Και σου είπα, «Θα έρθει ο καιρός που θα αισθάνεσαι τόσο μόνος, επειδή αυτός θα είναι ο καιρός που θα αρχίσεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου· δεν θα στρέφεις την προσοχή σου πια στους άλλους ανθρώπους· δεν θα είσαι απασχολημένος με μια απαιτητική δουλειά· θα είσαι εντελώς μόνος και αυτό  που θα σου έχει απομείνει θα είναι ο εαυτός σου.»

Σου είπα, «Θα είναι δύσκολο, επειδή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα θα νιώθεις ότι ακόμα και εγώ δεν είμαι μαζί σου.» Και σου είπα, «Σε αυτή την ενσάρκωση που πρόκειται να ζήσεις, θα έρθει ο καιρός που οι πνευματικοί σου οδηγοί, οι άγγελοι που είχαν αναλάβει να διατηρούν την ενεργειακή σου ισορροπία, θα φύγουν. Και αυτό θα σου προκαλέσει κατάθλιψη και λύπη. Θα αισθάνεσαι ένα τεράστιο κενό στην καρδιά σου, και ένα κομμάτι σου θα αναρωτιέται γιατί ακόμα και οι άγγελοι σε εγκατέλειψαν. Όμως, αυτό θα γίνει για να έρθει ο καιρός σε αυτή την ενσάρκωση που θα είσαι ολομόναχος, τόσο μόνος ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις ποιος είσαι ξανά.»

Αυτή τη φορά, όμως, πήρες μια βαθιά ανάσα, και μπορούσα να αισθανθώ στην ενέργειά σου ότι είχες πια αμφιβολίες για τον ερχομό σου σε αυτή τη ζωή, για το αν ήθελες να ενσαρκωθείς ξανά. Μπορούσα να δω την ανησυχία σου, γι’ αυτό συνέχισα να σου μιλάω και είπα, «Αγαπημένε μου, όταν θα έχεις διαβεί το μονοπάτι της απόλυτης μοναξιάς, όταν θα νομίζεις ότι έχεις χάσει τα πάντα και τους πάντες, τότε θα έρθεις στο φως εσύ. Θα είσαι σαν την κάμπια που μπαίνει στο κουκούλι της για να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα. Θα απελευθερωθείς από το παλιό ανθρώπινο μυαλό σου και τους τρόπους σκέψης σου. Θα απελευθερωθείς από τους φόβους σου. Θα απελευθερωθείς από στόχους και σκοπιμότητες. Θα απελευθερωθείς από την ανάγκη να επιβιώνεις σε ένα φυσικό σώμα έτσι ώστε να μπορέσεις να υπερβείς τον υλικό κόσμο και να γίνεις ένας πραγματικός άγγελος πάνω στη Γη.

«Κατά τη διάρκεια της μεταμόρφωσής σου, θα νιώσεις κάποια στιγμή ότι πεθαίνεις από μέσα σου. Όμως, Αγαπημένε μου, όταν θα αναδυθείς, όταν θα σπάσεις το κουκούλι σου και θα ανοίξεις τα φτερά της Νέας Ενέργειάς σου, δεν θα είσαι πλέον ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν από λίγα μόλις χρόνια. Δεν θα περιορίζεσαι πλέον από το σώμα και το μυαλό σου. Θα ξεπροβάλλεις σαν την πεταλούδα, θα ανοίξεις τα πανέμορφα, χρωματιστά φτερά σου και θα πετάξεις ψηλά.»

Μπορούσα να δω την ενέργειά σου, την ενέργεια του αγγέλου που συνομιλούσε μαζί μου, να φωτίζεται ξανά. Και καθίσαμε στη σιωπή για λίγο και αναπνεύσαμε μαζί. Κι εσύ είπες, «Τοβία, ξέρεις αν θα τα καταφέρω; Μπορείς να δεις το μέλλον και να μου πεις ότι όλα θα πάνε καλά;»

Σε κοίταξα ξανά στα μάτια και είπα, «Αγαπημένε μου, δεν μπορώ να το προβλέψω αυτό. Δεν ξέρω τι θα συμβεί όταν θα αναχωρήσεις γι’ αυτή σου την ενσάρκωση. Δεν γνωρίζω προς τα πού θα κατευθυνθείς, ποια μονοπάτια θα επιλέξεις. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να σε εκτρέψει από την πορεία σου. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να εμφανιστεί στον δρόμο σου και θα σε κάνει να σταματήσεις να προχωράς. Δεν ξέρω αν θα ερωτευτείς κάποιον άνθρωπο τόσο ιδιαίτερο που θα επιλέξεις να μην εξελιχθείς στο δικό σου πνευματικό μονοπάτι. Δεν γνωρίζω αν θα εθιστείς στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ, επειδή ο πόνος της ζωής θα είναι τόσο μεγάλος. Δεν ξέρω αν θα εξαπατηθείς από τις σκοτεινές δυνάμεις που προκαλούν πραγματική σύγχυση και σε κάνουν να ξεχνάς πόσο σπουδαίος άγγελος είσαι. Δεν μπορώ να τα ξέρω όλα αυτά.»

«Όμως» σου είπα, τη στιγμή που καθόμουν μαζί σου, «Σε έχω δει να εργάζεσαι στις αγγελικές σφαίρες. Έχω μοιραστεί ενσαρκώσεις μαζί σου στη Γη, και χωρίς καμία εξαίρεση, κατάφερνες πάντα να σταθείς στα πόδια σου. Κατόρθωνες πάντα να φτάνεις βαθιά μέσα στον πυρήνα σου, στην ίδια σου τη θεϊκότητα. Ειδικά όταν βρισκόσουν αντιμέτωπος με τις μεγαλύτερες δυσκολίες, μπορούσες να βλέπεις βαθιά μέσα σου και να θυμάσαι ποιος είσαι. Κατάφερνες να αναστήσεις τη δική σου ενέργεια και συνείδηση. Δεν έχω δει άλλον άνθρωπο ή άγγελο να ξεπερνάει τόσο δύσκολες εμπειρίες όσο εσύ.»

«Έτσι λοιπόν, εγώ, ο Τοβίας, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα τα καταφέρεις ξανά, ότι θα καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στις πιο μεγάλες προκλήσεις και αυτής της ενσάρκωσης.»

Και οι δύο είχαμε ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας εκείνη τη στιγμή.

Καθώς ετοιμαζόσουν να γεννηθείς ξανά γι’ αυτή την ενσάρκωση, ήρθα για να σου δώσω μία ακόμη αγγελική αγκαλιά, αλλά αυτή τη φορά αγκαλιαστήκαμε πιο πολύ και πιο σφιχτά από κάθε άλλη φορά. Αυτή τη φορά, δεν ήθελα να σε αφήσω. Ήθελα να έρθω μαζί σου, αλλά ήξερα όταν δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα μου, οπότε έκανα πίσω. Ο Θεός μέσα μου αναγνώρισε τον Θεό μέσα σου  - Namaste, σε αναγνώρισα - και είδα την ενέργειά σου να επεκτείνεται προς τα κάτω, προς τη Γη.

Σε παρακολουθούσα από κοντά όλα αυτά τα χρόνια που ήσουν πίσω στη Γη. Σε είδα να βιώνεις μερικά από αυτά για τα οποία μιλήσαμε. Σε είδα να αγωνίζεσαι να θυμηθείς και σου φώναξα για να με ακούσεις· σε είδα να αγωνίζεσαι να θυμηθείς ποιος είσαι και γιατί βρίσκεσαι εδώ στη Γη, και προσπάθησα να σου θυμίσω τη συζήτηση που είχαμε κάνει μαζί.

Σε έβλεπα να χάνεσαι μέσα στα όνειρά σου τη νύχτα,  στις άλλες σφαίρες, να χάνεσαι προσπαθώντας να θυμηθείς πού βρίσκονται οι απαντήσεις, εκείνες οι απαντήσεις που έλεγες ότι θα έβρισκες τη σωστή στιγμή. Και εγώ σου υπενθύμισα ευγενικά, «Συνέχισε να αναπνέεις, θα τις βρεις. Συνέχισε να αναπνέεις, θα τις βρεις. Συνέχισε να αναπνέεις, θα τις βρεις.»

Πρέπει να με άκουσες. Πρέπει να ένιωσες την αγάπη μου, επειδή άρχισες να αναπνέεις πάλι. Άρχισες να θυμάσαι ξανά. Άρχισες να αισθάνεσαι πάλι και να ζεις ξανά.

Αγαπημένοι μου Σώμπρα, η πιο δύσκολη και η πιο γεμάτη ζωή που θα ζήσετε ποτέ είναι αυτή που ζείτε τώρα. Είναι τόσο συναρπαστικό, είναι τόσο σημαντικό να ζεις στη Γη τώρα, που έρχομαι και εγώ να σας βρω. Έρχομαι να ξαναβρεθώ μέσα σε φυσικό σώμα. ........

.......Και ελπίζω να μπορέσουμε να καθίσουμε και να συζητήσουμε και πάλι, όπως κάναμε στις αγγελικές σφαίρες πριν επιστρέψετε στη Γη. Όμως, τώρα θέλω να σας μιλήσω σαν άνθρωπος προς άνθρωπο, σαν Θεός προς Θεό.

Θέλω να κοιτάξω τον καθένα από εσάς, και να πω, «Είμαι τόσο περήφανος για σένα. Είμαι τόσο περήφανος που θυμήθηκες ποιος είσαι ακόμα και στις πιο σκοτεινές μέρες. Είμαι περήφανος για σένα, που παρέμεινες στη Γη επειδή υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που χρειάζονται τη διδασκαλία σου. Είμαι περήφανος που πήρες εκείνη την αναπνοή και επέτρεψες στον εαυτό σου να επεκταθεί μέσα στη Νέα Ενέργεια."