"H ζωή που βιώνω μέσα στην Ευημερία" ήταν αυτό που μου ζητήθηκε να εξηγήσω...κι εγώ που πραγματικά κάθε μέρα ξυπνώ και η πρώτη μου αντίδραση, είναι να χαμογελάσω στην όμορφη μέρα που ανοίγεται μπροστά μου και να πω Ευχαριστώ, "Σε ευχαριστώ για την ομορφιά που μου χαρίζεις", σιώπησα....πως να περιγράψω κάτι που βιώνω; πως να εξηγήσω το ανεξήγητο, που άλλαξε τη δομή των κυττάρων μου, και τιτιβίζουν όλη μέρα;

Δεν θα ισχυριστώ πως το γκρίζο της Γερμανίας έπαψε ξαφνικά να υπάρχει, όχι δεν θα το ισχυριστώ, όμως έπαψε πια να ενοχλεί Εμένα! βγαίνω από το σπίτι μου πηγαίνοντας στη δουλειά μου, και θαυμάζω τις ασημί λαμπερές αποχρώσεις του ουρανού...κι αν ανάμεσα τους, ανακαλύψω ένα μικρό κομμάτι μπλε του ουρανού, ξέρω πως είναι ένα μήνυμα για μένα αποκλειστικά... ο άνεμος αναζωογονητικός, έρχεται από μακριά να μου φέρει ψιθύρους καρδιάς...(ναι ψυχή μου, κι εγώ σε αγαπάω...) η βροχούλα πέφτει για να με χαϊδέψει απαλά, αρνούμαι να ανοίξω ομπρέλλα, πως αλλιώς θα με φτάσει το χάδι της...;

Είναι η ζωή μου μια γιορτή; ναι, αλήθεια έχει γίνει! ακόμη κι όταν μένω σκυμμένη όλη μέρα στα χαρτιά μου, ξέρω πως είναι μια μουσική συμφωνία αριθμών. Οταν έχω ασχοληθεί μαζί τους με αγάπη, ξέρω πως το αποτέλεσμα θα είναι αρμονικό, κι όταν σκύβω με ανοιχτή καρδιά, πάνω απο προβλήματα που γυρεύουν ένα αυτί να τα ακούσει, ξέρω πως είμαι εκεί ολόκληρη, χωρίς συμβουλή πια, αλλά με ενα χάδι, ακόμη κι αν αυτό προέρχεται μόνο από τα μάτια...

Ναι, είναι μια γιορτή η ζωή μου μέσα στην Ευημερία. Συνειδητά το λέω και το αποδέχομαι πια, χωρίς να ντρέπομαι που μπορώ κάθε στιγμή να πω, ωωωωω! αυτό το θέλω, και να το έχω, ακόμη κι αν είναι ένα απρόοπτο ταξίδι με κατεύθυνση την Ελλάδα, ή ένας κύκλος εκπαίδευσης που με κάνει να αισθάνομαι ξανά πως είμαι φοιτήτρια, πως έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, κάνοντας σχέδια από την αρχή...

Λέμε συνήθως πως η ευτυχία είναι Στιγμές...τώρα καταλαβαίνω πως ολόκληρη η ζωή μας είναι Στιγμές...στιγμές που αρκεί το χαμόγελο ενός παιδιού, για να γεμίσουμε τρυφεράδα, το κρυστάλλινο γέλιο τους για να μας τυλίξει ουράνια μελωδία, η απαλή όψη ενός λουλουδιού για να γεμίσει η μέρα μας χρώμα ...το άρωμα τους φτάνει για να ταξιδέψουμε....Τώρα ξέρω πως όταν σταθώ σ' αυτές τις στιγμές, είμαι ευτυχισμένη!!!!

Όμως...οι λέξεις είναι φτωχές, μπροστά σ' αυτή την απέραντη γαλήνη που μ' έχει κατακλύσει γνωρίζοντας πως είμαι στο σωστό Δρόμο...γνωρίζοντας πως το Φως της ημέρας μου και της ζωής μου, θα ξεχύνεται πάντα, από μέσα μου προς τα έξω...για να βελτιώνω την δική μου ζωή και των ανθρώπων γύρω μου, και την ομορφιά του κόσμου μου μπορώ πάντα να την δημιουργήσω απο την αρχή, όπως ακριβώς το κάνω στον καμβά με τα πινέλα μου και τα χρώματα...

Ευγνωμονώ!!!
24. Νοεμβρίου 2016 
Και …Ναι, δεν ντρέπομαι να το πω ούτε τώρα, πως «Είμαι ευτυχισμένη, που είμαι ευτυχισμένη!» Επειδή αυτή η ευτυχία δεν βασίζεται σε τίποτε εξωτερικό… αναβλύζει σαν γάργαρο νερό, και ναι ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, εγώ βλέπω ένα συννεφάκι και χαμογελώ…δεν χρειάζεται τίποτε αυτή η ευτυχία…τίποτε άλλο εκτός από κότσια να είσαι ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!
Ευγενία 24.11.2023