"Όσο ζεις να λάμπεις,

μη λυπάσαι καθόλου.

Η ζωή είναι σύντομη,

ο χρόνος απαιτεί το τέλος"

"Ὅσον ζῇς φαίνου, μηδὲν ὅλως σὺ λυποῦ

πρὸς ὀλίγον ἐστὶ τὸ ζῆν, τὸ τέλος ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ."

(εδώ το τραγούδι από ανάρτηση φίλης https://www.facebook.com/100064606517735/videos/1362638924371272/)

Αυτό είναι το αρχαιότερο σωζόμενο τραγούδι στον κόσμο. Είναι ελληνικό, γραμμένο σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη (200μ.Χ.), ανακαλύφθηκε το 1883 στο Αϊδίνιο και εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας. 
...είδα την ανάρτηση και το μυαλό την δούλευε ακόμη, ενώ έβγαινα έξω να χαρώ το δευτεριάτικο ψιλοβρόχι...Φλεβάρης και η βροχούλα σχετικά ζεστή και απαλή, αναζωογόννησε τα λουλούδια της εποχής στα παρτέρια μου...Νάρκισσοι, υάκινθοι και ζουμπούλια...ανθίζουν μέσα στο καταχείμωνο,  αλλά προαναγγέλουν πανηγυρικά την άνοιξη, που βρίσκεται προ των θυρών! Πόση χαρά κι ελπίδα δίνει στον άνθρωπο η θωριά τους...
Ανθίζουν μόνο για λίγο, μικρή η διάρκεια της ζωής τους, αλλά επανέρχονται ξανά και ξανά.... σας θυμίζει κάτι αυτό; αυτόματος ο συνειρμός με την ανθρώπινη ζωή...για αυτό άνθρωπε, άσε το Φως σου να λάμπει όσο ζεις! 
Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεσαι στην ζωή... ομόρφυνε την πλάση με το Φως σου !